Zelfzorg en het innerlijk kind

Zelfzorg, ik heb het er zo vaak over met cliënten.
Maar zelf toepassen, vind ik soms ook nog moeilijk.

Oude patronen van hard werken en bezig moeten blijven de kop op steken. Rust nemen komt wel als het af is, denk ik dan.

Ik weet wel beter, maar de neiging is hardnekkig. Toch weet het lichaam altijd wel wat je nodig hebt, als je maar luistert.

Ik vertel anderen hoe belangrijk het is om tijd en ruimte voor jezelf te maken. Aandacht te nemen voor wat je nodig hebt: te herstellen na inspanning. Lichamelijk, maar ook emotioneel, mentaal en zelfs spiritueel weer op te laden.

Als ik dieper voel, zit er bij mij een angst onder dat alles instort als ik niks meer doe. Dat ik niet goed genoeg ben en afgewezen wordt door mijn omgeving. Altijd maar “aan” staan is doodvermoeiend. En sterker nog, hiermee brand ik mezelf op. Dit patroon van mijn energie opbranden ken ik al zolang als ik me herinner. Het is dus jong ontstaan.

Gister in een fijne ontmoeting met een vriendin en collega therapeut kon ik dieper voelen wat het innerlijk kind in mij te vertellen heeft.

De kleine jongen vindt het zo spannend om te ontspannen omdat het zich vaak niet helemaal veilig voelt. Het is zo gevoelig dat het maar hard blijft werken om te krijgen wat het nodig heeft, liefde, aandacht, waardering.

En tja zolang ik niet luister naar de behoefte van het kinddeel in mij, zal ik blijven ronddraaien in dit patroon.

Zelfs nu ik hier al jaren mee bezig ben, mag ik hier weer dieper in voelen.
Het was prachtig om de kleine jongen te voelen in mijn buik. Zo spannend als hij het vond om werkelijk te ontspannen. Zo gevoelig als hij is. Dat ben ik gaan beschermen. Om de kwetsing niet te hoeven voelen.

Dus geniaal gedaan van mij, om mezelf te beschermen door hard te werken en door te gaan.

Maar nu hoeft het niet meer. Dat kon ik duidelijk voelen. Het is nu veilig, ik heb een stevig volwassen deel wat er heel goed kan zijn voor de kleine jongen. Maar dat vraagt wel zelfzorg.

Het bijzondere is nadat ik gister kon ontspannen in het gekwetste kinddeel in mij, ik ziek ben geworden. Buikgriep lijkt het. Mijn lijf kan even niet meer, ik mag me overgeven aan rust. Lekker voel ik me niet, maar kloppend voelt het wel.

Wat is het lichaam toch fantastisch, het vertelt je precies wat je nodig hebt. Als je maar luistert!
En dat is wat ik nu verder ga doen, liggen en uitrusten..

Wat heeft jouw lichaam je te vertellen als je luistert?

Hoe zorg jij voor jouw innerlijke kind, jouw innerlijke wereld?

Wil je meer weten over meer contact met jezelf, je lichaam en je innerlijk kind? Je bent welkom om mij een berichtje te sturen, ik kijk graag met je mee!