Ochtendroutines en wat minder je best doen

Als er iets is waar het jonge vaderschap mij toe uitnodigt dan is het wat minder hard mijn best te doen.
En wat ik moet van mezelf meer met een korrel zout te nemen.

Dat merk ik bijvoorbeeld in mijn ochtendroutine.

Ze zijn hip die ochtendroutines. Er is veel over te lezen, podcasts over volgesproken en zo’n beetje iedere bewuste influencer heeft het over “journallen” wat gewoon schrijven in je dagboek betekent.

Dit DEED ik vaak in de ochtend:
⁃ Vroeg opstaan om 5.30u. De stilte van de ochtend, hou ik van.
⁃ Dan wat lichaamswerk om in m’n lijf te komen.
⁃ Wat krachtoefeningen
⁃ Beetje strekken
⁃ Bewust ademen
⁃ Mediteren
⁃ Mezelf er hardop eraan herinneren dat ik een prima kerel ben, in overvloed en vertrouwen leef
⁃ En dan m’n intentie voor de dag uitspreken
⁃ Daarna lekker koud douchen
⁃ koffie met roomboter en mct-olie drinken
⁃ en de hele ochtend niet eten
Ideaal begin van de dag. Voor mij dan.
Klaar voor alles wat komen gaat.

En ondertussen was het ook een heel programma wat ik heel lekker vond, maar hard werken lag ook op de loer.

Zoals ik schreef, dit deed ik.
Met 2 jonge kinderen van 5 en 0 zijn zij nu meestal mijn ochtendroutine.
(Vanmorgen was het 4.00u.)

En als ze me niet tussen 4 en 5 wakker maken, dan wel een paar keer ’s nachts tussendoor. Ga ik dan vrijwillig mijn wekker op 5u zetten?
Nee. Ik doe het veel relaxter aan.
(Om 6u gaat de wekker nu 😅)

En ik moet zeggen, het is hartstikke fijn. Soms als er tijd is doe ik nog hetzelfde alleen de intentie is anders.
De spanning is eraf, het moeten hoeft niet meer.

Want daar gaat het vaak mis met routines. Dan wordt het een moetje.

Er komt een spanning op en het voelt voorwaardelijk. Als je die routine maar doet, dan heb je tenminste een goede dag. Dan zit je lekker in je vel. Dan ben je goed genoeg.

Dan moet je mediteren, moet je in je dagboek schrijven, intenties uitspreken en dankbaarheid oefenen. En als je het dus niet doet, begin je de dag met 1-0 achterstand.

En dat is maar zeer de vraag. Want wat hou je in stand met op zo’n manier je routine doen?
Juist: hard je best doen.

Daar is natuurlijk niets mis mee, maar het zo zomaar kunnen dat je daarmee in een oud patroon stapt vanuit het idee dat je nu nog niet goed genoeg bent.

Een beetje meer loslaten en mildheid naar jezelf geeft ontspanning. En daar ga je ook lekker mee door de dag.

Want uiteindelijk doen we allemaal maar wat en proberen we er het beste van te maken.

Je kan jezelf dus afvragen: doe je het omdat je het fijn vindt en uit liefde voor jezelf?
Of doe je het omdat van jezelf moet en zit er spanning op?
Dus met welke intentie doe je het.

Inmiddels is mijn ochtendroutine een rommeltje en ik hou ervan.
Ik doe wat korte oefeningen om lekker in mn lijf te komen. En als er tijd is (en de kids nog in bed) mediteer ik.

Uiteindelijk gaat het om met aandacht aanwezig te zijn bij wat in je leeft. Zonder dat het anders, meer of beter hoeft.

Want dat is in mijn ogen een echte meditatie: om 4u nog willen slapen maar wakker gemaakt worden door je babydochter en met haar naar beneden gaan.

Daarmee zijn, blijven ademen, bewust van gedachten en gevoelens die opkomen, dat er laten zijn en echte verbinding maken met haar. Samen-zijn.

Dat is rijkdom, dat is overvloed, dat een positieve mindset Dat is nog eens lekker je dag in gaan.
Die slaap komt wel weer.
(Zeg ik ook bemoedigend tegen mezelf 😉 )

En begrijp me niet verkeerd, ik ben voorstander van routines en je dag bewust beginnen.
Zeker als je gewend bent om je dag in te buitelen zonder stil te staan bij jezelf kan dit grote waarde hebben.

In mijn mannengroepen krijg je ook een online training om je dag met aandacht bij jezelf en in je lijf starten met lichaamswerk en ademen.

Met daarbij ook het advies om vooral niks te doen omdat ik het zeg, ervaar voor jezelf wat werkt. Ontdek je eigen manier.
En neem alles wat moet van jezelf ook lekker met een korrel zout.

Mooie dag!

(De foto screenshot uit de online training)