Veertig jaar ben ik nu in het leven. Een cirkel is rond. En dat heb ik dit jaar gevierd. En hoe.
Een prachtig feest, buiten in de tuin en binnen in de groepsruimte van VoelKracht in Gasselte. Fijne mensen, lekker eten, muziek en een geweldig springkussen voor de (innerlijke) kinderen.
Ik heb nog nooit zó gehuild om mijn leven.
Het hoogtepunt was een levensritueel, liefdevol voorbereid door mijn vrouw Renée samen met onze vrienden Chandana en Sanne. Ik mocht mijn levenscirkel lopen. Langs alle mensen, op volgorde van wanneer ze in mijn leven kwamen.
Toen ik werd opgehaald om in de kring te komen staan, brak ik meteen. Is dit allemaal voor mij? Staan al deze mensen hier… voor mij? Ongeloof en diepe dankbaarheid.
In de geleide meditatie keerde ik naar binnen. Naar het begin van mijn leven, bij de ontmoeting van mijn vader en moeder, bij de conceptie. De eerste die ik in de cirkel ontmoette was natuurlijk mijn moeder. Eerst in de baarmoeder, later in de wereld. Van haar kreeg ik het leven.
Huilend stond ik in haar armen. Alle jaren van boosheid, pijn, gemis, verdriet, weggestopt verlangen én liefde kwamen samen. Er klikte iets in mij. Ik kon haar toelaten. Ik kon mezelf toelaten. Ik kon het leven nemen. Dankjewel mam.
Verder in de cirkel: mijn vader. Die er op zijn eigen manier altijd dichtbij is geweest. In zijn armen. Zijn aanwezigheid. Zijn steun. Dankjewel pap.
Daarna kwamen oude en nieuwe vrienden, Renée, schoonfamilie, broeders, zusters. De cirkel was rond. Door iedereen werd ik opgetild, gedragen, gevierd en toegezongen. Toen ik mijn ogen opendeed, stonden daar vijftien kinderen. Ze telden af: 3-2-1… en gooiden rozenblaadjes over me heen. Daarna dansten en proostten we.
Ik sprak iedereen toe en vertelde hoe dankbaar ik ben. Hoe ik volmondig ‘ja’ zeg tegen mezelf en het leven, met alles erop en eraan.
En daar hoort voor mij bij dat ik mezelf vanaf nu Vadi noem, als eerste naam. En ik vraag iedereen om mij ook zo te noemen. Misschien voor de komende 40 jaar, misschien voor een half jaar. Zo spannend. En zo kloppend.
Zes jaar geleden ontving ik de naam Vadi, als bezegeling van een lang en intens proces van innerlijke groei. De volledige naam is Satya Vadi: “One who speaks the truth”. Een krachtig anker.
Omgaan met de naam is een grote spiegel geweest. Ik voelde oordelen opkomen over anderen die een nieuwe naam aannamen. En daarmee ook over mezelf. De angst voor wat anderen ervan zouden vinden was groot. Dus hield ik het vaak veilig. Ik gebruikte de naam alleen in kringen waar ik me daarin echt begrepen voelde.
In andere contexten bleef ik gewoon Hans — toegankelijk, herkenbaar. Want ik wilde vooral niet vaag of zweverig overkomen. Dat patroon van aanpassen hield me vroeger veilig, maar stond op een gegeven moment in de weg.
Want Vadi staat voor iets essentieels in mij: mezelf volledig verwelkomen. Springen in het leven. Een volmondig ‘ja’ tegen wie ik ben. En een verlangen om de diepere waarheid te leven, te onderzoeken en te belichamen.
Als ik voorbij de angst voel, voorbij de oordelen en de stem van mijn hoofd… dan weet ik: dit klopt. Voor nu. Misschien denk ik er ooit anders over. Maar dat is dan.
Wat ik inmiddels wél weet: als iets spannend voelt, is er iets te ontdekken. En dit… voelt héél spannend.
Het uitspreken op mijn feest, midden in de kring, voelde als een enorm cadeau.
Het is ook een spiegel van het werk dat ik zelf doe en doorgeef aan anderen. Aan mannen die verlangen naar meer rust, waarheid, verbinding. Die hun pantser willen afleggen en weer in contact willen komen met hun essentie. Met wie ze werkelijk zijn. En dat willen delen met hun omgeving, hun kinderen, hun geliefden.
Misschien herken jij dat ook wel: een verlangen om echt te leven, maar ook de spanning die daarbij komt kijken.
Weet dan: je hoeft het niet alleen te doen.
Ben je benieuwd wat het voor jou betekent om ‘ja’ te zeggen tegen jezelf en het leven? Kijk dan eens naar de training die ik aanbied of plan vrijblijvend een kennismakingsgesprek in.
Dank aan iedereen op mijn pad. Dichtbij of veraf. Voor een dag of voor jaren. We lopen samen op in het leven.
En ik hoop nog heel lang.
🧡 Vadi